De winterdip wordt ingeruild voor de frisse lente lach. Zittend in het beginnende lentezonnetje, dit keer met een grote mok thee, tik ik de eerste woorden van dit blog. Yay, we gaan de zonnige kant op! Zelfs de koeien springen met ongekende blijheid weer naar buiten, het moment dat een nieuw jaargetijde aanbreekt. Deze koeiendans is een serieuze aangelegenheid. De profsporter, gesponsord door bekende zuivelfabrikant, heeft de eervolle taak om met het openen van de staldeuren het nieuwe seizoen in te luiden. Wat ik mij dan afvraag hoe staat dit in het sponsorcontract vermeld? Zijn hiervoor lootjes getrokken, rock-paper-scissors gespeeld of….In ieder geval is hiermee de oerhollandse schaatssport gekoppeld aan het boerderie-leven, we blijven tenslotte de lekker nuchtere Hollanders of niet?
De nuchterheid verschuift na een jaar in lockdown meer naar hevige (oncontroleerbare) emoties, boosheid, onmacht, waar de saamhorigheid en we steunen elkaar initiatieven langzamerhand naar de achtergrond verschuiven.

Alweer een jaar
Lockdowns, sociale afstandelijkheid, mondmaskers en reisbeperkingen zijn een onderdeel van onze leef-met-een-virus-maatschappij geworden. Is het alweer een jaar geleden dat deze pandemie rollercoaster is begonnen? Ik weet nog goed dat vanaf januari 2020 de eerste maatregelen van mondmaskers, temperatuur metingen, screenings en quarantaine werden ingevoerd in KL. En dat was nog maar het begin.
Persoonlijk voelt het niet al een heel jaar. Afgelopen zomer bij terugkomst overheerste het vrijheid – blijheid idee zonder beperkingen, het leek wel of de pandemie niet bestond in Nederland.

De dwarrelende virusdeeltjes hebben heel wat opschudding veroorzaakt, ons dagelijks leven op zijn kop gezet en ons vocabulaire verrijkt met anderhalvemetersamenleving, hoestschaamte, coronacoupe, blokjesverjaardag, coronakilo’s, huidhonger, viruswappie etc… Een jaar lockdown is ook:

• van strenge MCO in KL naar ‘losse’ zomer in Nederland
• social distancing is niets voor mij, doe mij maar een hug
• homeschooling is ook een vak
• virtueel ‘goodbye’ met klasgenootjes en vrienden
• van frequent flyer family naar 24/7 bij elkaar
• carrièreswitch naar bakker, puzzelaar, coronahond uitlaatservice is niet voor mij weggelegd
• van roadblocks met militairen naar vrij over straat bewegen
• goodbye new friends – hello old friends
• heel cliché; alle fases van expatlife doorlopen
• terugkeren is misschien lastiger dan vertrekken
• verlies van dierbaren
• omarm wat wel kan
• onzekerheid en flexibiliteit brengt ook iets moois

Geluk zit in…
Voorafgaand aan de lente is er ook nog de International day of Happiness. Geluk is voor iedereen anders. Waar de een misschien zielsgelukkig van wordt, wordt de ander juist doodongelukkig van. Maar als een ongeluk in een klein hoekje zit, moet geluk in een grote hoek te vinden zijn, toch? ‘Ik heb al 6 vakanties dit jaar moeten annuleren, ik moet echt even op reis, nu!’ Wanneer ik dit hoor denk ik alleen maar is het dan zo slecht met je gesteld? Hoe erg moet het zijn dat je je geluk niet in Nederland vindt, de nummer 5 op de ranglijst gelukkigste landen overigens, en naar een zonnig eiland moet om uit de sleur te komen? Ik heb gezien hoe elke rijstkorrel met elkaar verdeeld wordt of geruild voor andere etenswaren om in de eerste levensbehoefte te kunnen voorzien en zorgen voor het gezin.
Ik zeg niet dat je altijd die heppie-de-peppie persoon hoeft te zijn, maar zet af en toe wel een roze wereldbril op. Kijk ook wat er allemaal wel kan, wat je wel hebt. Geluk is dichtbij te vinden. Ik ga nog even een rondje rennen, buiten, gewoon omdat het kan!

#lockdown | #oneyear | #happiness