Na een kleine drie weken hebben we het schoolritme redelijk te pakken, wanneer moet de gymtas mee, welke dag op de fiets, wel of geen laptop mee naar huis en opgeladen terug, agenda aangeschaft en niet te vergeten iets met huiswerk. En dan is er ook nog het schoolkamp van groep 6.
Dit jaar vindt het schoolkamp aan het begin van het schooljaar plaats. Bij de 1e aankondiging vorig jaar over het schoolkamp stond onze stuiterbal niet bepaald te springen, maar gaandeweg de eerste schooldagen komen er grote verhalen. Het is eigenlijk een sportkamp, dat klinkt Mees als muziek in de oren, je doet hem geen groter plezier lekker buiten te zijn en spelen met zijn vrienden in plaats van taal, spelling en rekenen of zoals hij het zegt ‘Moet ik weer stilzitten aan mijn tafel achter mijn laptop stomme opdrachten maken’. School is niet zijn favoriete hobby zal ik maar zeggen.

Wie en wat gaat mee?
Van te voren wordt de hulp van de ouders ingeschakeld voor fietsouder, bagagevervoer ouder, kampouder etc. Bij het zien van de datum slaat mijn stresslevel iets omhoog. Nee, net tijdens een trainingsdag van werk en ben ik die sjaak-afhaak-ouder. Om toch onze betrokkenheid hoog te houden heb ik manlief ingeschreven als tenten afbreker en hem op het hart gedrukt op tijd te zijn (dit keer geen Brabantse kwartiertjes of half uurtjes).
Er volgt een hele waslijst met zaken die meegenomen ‘moeten’ worden van matje, slaapzak, sportkleding tot uiteraard de lievelingsknuffels. En met expliciete vermelding om geen grote comfortabele luchtbedden mee te nemen, de plaatselijke Decatlon heeft goede zaken gedaan met ultra dunne ik-heb-geen-rug-meer-over-de volgende-ochtend-matjes. Daarnaast is het advies om samen met je kind de tas in te pakken, zodat de kinderen weten wat ze mee hebben. Alsof Mees dat ook maar iets interesseert. Onze woonkamer lijkt wel de bagage afhandeling van Schiphol, op een grote hoop liggen alle spullen bij elkaar. Het inpakken kan beginnen. Na 1 minuut is Mees al klaar. ‘Nou volgens mij heb ik alles’ en loopt naar zijn speelgoed. Uhm, wie gaat dit inpakken? Met veel tegenstribbelen pakt meneer toch zijn eigen spullen in, wordt alles in de tas gepropt.

Mijn ouder bijdrage is het uitzwaaien van de kinderen, die slingerend op de fiets een uurtje onderweg zijn naar hun ‘basecamp’. Gedurende de dag ontvangen we foto’s van een gezellig tafereel met tenten volgehangen met slingers. De tent ervaring hebben we afgelopen zomer al gedaan, waar een airco nodig was in plaats van een warme slaapzak.
Rond de middag zie ik gemiste oproepen, er zal toch niets aan de hand zijn? Pfff gelukkig het is de bso met de vraag waar Mees blijft. Oops vergeten af te melden. (dit stond niet op het lijstje). ’s Avonds volgt de update van het avondprogramma, een disco muziek avond mag niet ontbreken, waar de meisjes driftig meezingen en dansen en de jongens? Ik zie veel kinderen in onesies, deze loedermoeder denkt daar dus helemaal niet aan. Een slaapzak die tot -20 graden kan, leek mij een heel goed idee. De realisatie dat de kinderen ook ’s avonds nog ‘lekker’ in de gezonde buitenlucht vertoeven waar de temperatuur naar 5 graden daalt of misschien de 1e nachtvorst aantikt, kwam pas bij het zien van de foto’s. Je begrijpt wat er bij een volgend kamp mee gaat.

Rustige avond
Vrijdagmiddag kom ik (iets te laat) aan bij het plein en zie een jochie in zijn zwembroek met een jas aan al op mij wachten. Waarom zou je je ook omkleden na het zwemmen als je nog gaat fietsen. Deze logica laat ik aan mij voorbijgaan.
Een bleek koppie met wallen, die als donkere kringen onder zijn ogen hangen kijken mij aan. ‘Mam, mijn benen doen zo’n pijn, hoef ik niet naar de training vanmiddag?’ hoor ik een piepstemmetje. Thuis ploft hij op de bank met zijn knuffels in zijn hand. Dit is het schoolkamp gevoel, weinig slaap, bekaf thuiskomen en in de armen van je mama liggen op de bank. Het was een rustige avond.

#schoolkamp | #tent | #groep6