Slapen we dan in een tent?
Ons Italiaans vakantieleven van twee weken starten in een tent. Ja, je leest het goed. Oude tijden herleven zoals ik vroeger met mijn ouders op vakantie ging, alleen dit keer is de tent uitgerust met een gewoon matras ipv een leeglopend luchtbed, koelkastje en ventilator zijn aanwezig en een eigen buitenkeukentje inclusief keukengerei. Klinkt leuk toch?, het is een los kookplaatje op een in elkaar getimmerd tafeltje en dan hebben we ook nog een eettafel met parasolletje. Het staat zo gezellig en noodzakelijk met deze zonnestralen. Dat we geen eigen douche en toilet hebben, deze info laat ik even achterwege tijdens mijn marketing pitch naar Mees. ‘Oh het is dus eigenlijk een tenthotel!’. Ja, dat vind ik een goede, dat ik zelf niet op dit idee kom.

No bling bling
Drie keer rollen en ik sta met mijn jubeltenen op het strand, een geliefde plek van de Italianen om te luieren, zonnen of paraderen. De strandverkopers lopen met vliegers, schepjes, voetballen of met een heuse rijdende bikini kraam rustig heen en weer. ‘Bling bling miss? Ok no bling bling‘ bij het zien van mijn body language en loopt door naar het volgende slachtoffer. De Italiaanse fashion qua zwemoutfits vliegen alle kanten op. Van te lange geruite zwembroeken ver over de knie tot de ultra mini niets verhullende speedo, die net iets te strak zit en alles wat er tussenin ligt. De dames hebben een lapje stof nog net met touwtjes losjes vastgeknoopt om de smalle heupjes, 1 onverwachtse beweging en alles hoelahoept naar beneden, of wat te denken van de felgekleurde broekjes lekker hoog opgetrokken tot over heuphoogte richting oksel die aan de achterkant subtiel in de billen verdwijnt. Toegegeven, alles staat beter met een mooi gebruinde huid en afgetrainde kadetjes. Naast deze Italiaanse modeshow is een Hollandse familie te spotten gehuld in rash guard shirt fanatiek voetballend in de vloedlijn, Il dolce far niente is een kunst die ik (nog) niet beheers.

De kunst van genieten
Na de kust is het tijd voor het andere Toscane. Door het raampje kijk ik uit over het glooiende Toscaanse heuvellandschap, de Chianti wijngaarden afgewisseld met ontelbare olijfbomen. In de middle of nowhere ligt dit kleine oude gehucht met vijf huisjes te bereiken via 1,5 km hobbelig onverhard weggetje, die aan het einde plotseling lijkt te stoppen, totdat de auto over het hoogste punt kantelt en de weg bijna loodrecht naar beneden doorloopt, al een attractie op zich en dan ben je wel op een rustgevend plekje met fantastisch uitzicht inclusief eigen kapelletje mocht het nodig zijn.

De ochtend start in de plaatselijke bar in een dorp verderop of op een terrasje met een dampende cappuccino inclusief zoetig taartje, de zoete verleiding kan ik soms moeilijk weerstaan. Het is een komen en gaan van inwoners, de mooi geklede dame, die komt voor haar ochtend espresso met cornetto, de kwebbelende oude dametjes, tot de uitbundige familie. Een kleine stuiterbal hoor ik ‘Gaan we nou?. Oh en vanmiddag van 17:00 tot 19:00 uur gaan we tennissen hè?’ Dit wordt structureel nog een paar keer herhaald gedurende de dag om het programma veilig te stellen.
Uiteraard is het na een culturele wandeling tijd voor een uitgebreide lunch met specialiteiten van de streek. De hele familie, waar oma uiteraard niet ontbreek, zit naast ons aan een mooi gedekte tafel, flessen water en wijn op tafel. Heerlijk tafereel om te aanschouwen. En je doet mij geen groter plezier om de Italiaanse delicatessen te proeven of door de (super)markt te slenteren, waar ik sta te kwijlen voor de kaas vitrine als een baby waarvan de tandjes doorkomen.

La dolce vita
Aan het einde van de middag is het tijd voor een paar minuten chillen bij het zwembad, althans er moet een soort waterpolo gespeeld worden. Onze buren, twee Italiaanse DJ’s, verzorgen de lounge muziek inclusief dansmoves voor het extra vakantiegevoel bij het zwembad. Na ons dagelijks tennisritueel lopen we door de olijfbomen naar ons huis en hoor ik een heldere plop in de verte. ‘Je gaat wel genieten op vakantie!’ is mij heel duidelijk gemaakt door het thuisfront. Met een heerlijk stuk kaas in mijn hamsterwang, een goed glas bubbels, kijk ik naar de zonsondergang, is dit nu wat ze bedoelen met la dolce vita?

#vakantiegevoel | #relaxmodus | #ladolcevita