Het is een zonnig zondagmiddag, ik lig languit in relaxmodus op de bank te genieten van het lentezonnetje in de tuin, plotseling opgeschrikt uit mijn fantasiewereld ‘Mam, kom je? de race begint bijna’. Het is tijd voor onze gezamenlijke F1 zondagmiddag. Eigenlijk zat de stemming er zaterdag al goed in. ‘Hey siri would you play supermax?’ hoor ik opeens uit de hoek in de woonkamer. Alleen vandaag heeft onze racefan een spanningsboog van een goudvis, wat in deze tijd heel normaal schijnt te zijn waarin we maar acht seconden onze aandacht op 1 ding kunnen vasthouden. Dus niet gek dat er in ronde 22 toch vriendelijk wordt verzocht om het ijsje te gaan halen zoals ik eerder op de dag heb beloofd. Bij thuiskomst wordt er snel een sprintje getrokken naar binnen om de laatste negen rondes te kunnen zien.
Ik kom uit een meiden gezin, maar dit betekent zeker niet dat we alleen met poppen speelden en meisjes speelgoed hadden. Een grote ton met autootjes, lego, een racebaan hoorde zeker tot het arsenaal. Natuurlijk had ik ook barbiepoppen, frutsels en speelgoed paarden waar ikzelf hindernissen voor zaagde, timmerde en voorzag van een mooi kleurtje. (geen idee waar deze behoefte vandaan kwam, mij doe je geen plezier met paardrijden of überhaupt naar een manage gaan).
Nu vliegen de auto’s om mijn oren of wordt mijn kleine teentje subtiel getoucheerd door een RC car, die met hoge snelheid door de kamer raast. ‘Oh sorry mam’ volgt kort op mijn getier na de ‘kleine botsing’ (denk het gevoel van je kleine teentje stoten tegen een deur). Er kan zo maar een nerf pijltje in mijn koffie vliegen, op mijn toetsenbord belanden of mijn derrière is ook altijd een geliefd target. De F1 hype is toch wel volledig aanwezig in ons huishouden. Ook zonder raceseizoen verwelkomt de enthousiaste BBC commentator mij om half zeven ’s ochtends. En dan maakt het niets uit dat dit een race is van twee jaar geleden waarvan de uitslag bekend is.

Genetisch bepaald?
Waar komt deze fascinatie, interesse toch vandaan? Vanaf dat Mees twee jaar oud was, stopte hij al bij diverse auto’s en wist op zijn manier diverse modellen en merken uit elkaar te houden. Wij hebben het hem niet aangeleerd en nog steeds niet. De technische specs worden tegenwoordig via Youtube gehaald. Interesse voor techniek en snelheid zit er van jongs af aan in. Al van verre wordt een auto gespot. ‘Oh daar is de nieuwste GT3 RS’. En ik speur onnozel de weg af welke auto hij nu bedoeld. Het technische talent heeft mij niet bereikt en ik moet bekennen ook niet de behoefte te voelen om iets uit elkaar te schroeven om de werking te analyseren of onder een motorkap te kijken. Zit het dan toch in de genen? Net als zijn (over)grootvader en manlief heeft mees nu ook al die technische blik? Tijdens het diner word ik op subtiele wijze genegeerd wanneer de pk’s, nieuwste modellen, motoren, kleur remklauwen over tafel vliegen.

Follow your dreams
Het blijft niet bij alleen interesse, het gevoel van snelheid moet worden ervaren. Zodra meneer in een kart stapt, verandert zijn blik, is de goudvisconcentratie omgezet in enorme focus. Met een opgevoerde kart voor jongeren, (tuurlijk zet dat ding nog harder, ik krijg al een hartverzakking) rijdt een kleine stuiterbal beheerst met opperste concentratie scherp de bochten door en weet vanuit de achterste positie als eerste over de finish te komen. Hoe hij het doet weet ik niet, maar ergens binnenin brand een vlammetje. Waar dit vandaan komt? Is het genetisch bepaald, is het aangeleerd? Ik laat het vooral gaan. Het mooie is, dat hij een droom of eigenlijk een compleet beeld heeft hoe het er later uitziet met een eigen raceteam, zelf zijn auto ontwerpt inclusief logo en het liefst ook coureur is. Laten we de lat goed hoog leggen. Never let go of your dreams.

#boysandtheirtoys | #dreams | #future