Dit is één van de meest gestelde vraag van kinderen, zelfs tijdens het vroege ontbijt en schijnbaar ook de meest irritante vraag. Volmondig zeg ik ja, helemaal eens, het is een irritatie factortje. Hoe weet ik nu ’s ochtendsvroeg tijdens het vullen van de lunchbox (‘mamaaaa, ik wil geen appel, maar een peer!) wat er ’s avonds op het menu staat. En wat maakt het uit? Word je gelukkig van deze informatie op de vroege ochtend?
Ik behoor niet tot de perfecte diner planners wat dat betreft, er prijken geen uitgebreide weekmenu’s, recepten op ons planbord naast de sport-en speel afspraken en mijn onleesbare krabbels. Vind ik overigens heel knap dat je voor de hele week al het avondmaal hebt bepaald en ook strikt volgt elke dag. Ik hou wel van wat flexibiliteit, spontaniteit of keukenstress. De bekende ‘maaltijddozen’ zijn ook niet aan mij besteed. ’s Avonds sta ik als een onnozele naar de groentela te staren, met behulp van Mr. Google lukt het altijd iets verrassends, vers en gezonds op het bord te krijgen. Het wordt er ook niet makkelijker op, zeker niet na het zien van alle documentaires.

Vlees, Vis, Vegan of…
Zoals zovelen heb ik ook de Netflix documentaire ‘Seaspiracy’, waarin de overbevissing en de effecten op de oceanen, plastic soep en zelfs slavenarbeid worden belicht, met veel nieuwsgierigheid bekeken om te eindigen in een vreemde staat van verwarring. Is het stoppen met eten van vis de oplossing? Eerder was er de discussie over het eten van vlees. Vlees heeft een grote klimaatimpact door uitstoot van broeikasgassen. Bij het groene goud, de avocado (soms zelfs vergeleken met bloeddiamanten), zijn waterverbruik, de druk op de avocadoboeren de boosdoeners. De sojateelt is schadelijk voor het milieu met de ontbossing. Mijn geliefde chocolade zorgt ook voor milieuproblemen en gaat gepaard met uitbuiting.
Worden we straks bedolven onder de opkomst van vlees en vis vervangende producten? Gaan we en masse over op de maden, krekels, sprinkhanen etc? Of is de volgende documentaire hierover al in de maak? Mijn cappuccino maak ik graag met haver-of amandelmelk. Kan dit ook niet meer door de impact van amandelteelt op de bijensterfte?

DE vraag ‘Wat eten we vandaag?’ krijgt een andere lading. Wat blijft er nu nog over? Vlees was al geen favoriet van mij met een sporadisch kippetje op de BBQ. Niet zoals in Maleisië een hele kip met ingewanden, kop, poten en vellen er bij. Ik blijf dan toch het Hollandse kaasmeisje dat niet het hele beest ontleed en dus de vraag kan verwachten ‘You don’t eat this? Oh and the skin, it’s the best part, can I have it? Al lebberend wordt het kippenhuidje naar binnen geslurpt door mijn tafelgenoot. Sowieso wordt in Azië alles opgegeten. In Laos werd ik spontaan door een familie uitgenodigd mee te lunchen. De jackpot van de lunch was voor mij: de vissenkop inclusief ogen. Hoe ga ik dit netjes weigeren…. Een klein deel heb ik opgepeuzeld. Oma kijkt mij verwachtingsvol aan. Hup, de kop wordt uit de soep gevist en haar lippen bedekken de bek van de vis gevolgd door veel geslurp, ze houdt haar hoofd schuin en werpt mij nog een vriendelijke glimlach toe als bedankje.

In Nederland ligt alles (voorgesneden) uitgestald, vind je geen koppen, poten, organen in de vitrine. Voor het fruit zijn zelfs kleurenwaaiers in omloop om de juiste kleur te checken. Schijnbaar verkoopt een bepaalde kleur banaan (wie zegt dat een banaan knalgeel moet zijn?) of mango beter dan de andere. Of wat te denken van de claim eetrijp en de wildgroei aan keurmerken. Uiteraard moeten we allemaal een beetje opletten, weten wat we naar binnen proppen, beseffen wat de gevolgen zijn voor ons klimaat en onze gezondheid, maar hoe ver gaan we?

Wat eten we vandaag?
Toch staar ik heel even met een andere blik naar de uitgestalde krabpoten, king prawns, red snappers en andere vissoorten. Moet ik dit lekkers nu laten liggen? Is het tijd mijn geliefde sushi, sashimi vaarwel te zeggen? Deze ‘cookingqueen’ heeft vanavond Aziatische curry op het menu staan met of zonder vis…

#food | #cookingqueen | #watetenwevandaag