Nieuws van de dag
Al weken beheerst het coronavirus het nieuws. Ook hier. Al dwarrelen de influenza bacteriën ook weelderig door de lucht in KL deze periode. (de welbekende griepgolf zoals in Nederland).
‘Do the boys have a playdate next week?’ vraagt de ‘mum’ van Mees’ vriendje. Lichtelijk verbaasd kijk ik haar aan. Gisteren zei ze nog dat ze naar Shanghai zouden gaan voor Chinese New Year. ‘We are staying in KL’. Er ontsnapt een klein zuchtje van opluchting.
Vanaf de wereldwijde bekendheid van het coronavirus worden we via diverse kanalen op de hoogte gebracht. De informatieborden in winkels, onze internationale verzekeraar, de ‘safety officer’ bij manlief op het werk en de (Maleisische) media. Aan communicatie geen gebrek, alleen of altijd de juiste informatie wordt weergegeven…

Voorzorgsmaatregelen
Rond Chinese New Year komt er ook een stortvloed van informatie op gang vanuit school. Vooral bij de 1e berichtgevingen worstel ik mij door de informatie, die steevast begint met aangeven dat we een community zijn en alles in het belang staat van de veiligheid van onze kinderen. ‘The health and safety of our students is always our highest priority, and we are doing all we can to keep our students safe, and to mitigate the risks presented by the coronavirus’. Tijdens het lezen denk ik alleen maar. Kom tot de kern, wat zijn de maatregelen. Misschien bekijk ik het door mijn iets te directe Hollandse bril. Tegenwoordig zijn de emails gelukkig iets korter en bondiger.

Elke ochtend staan de ‘guards’ bij de hoofdingang te popelen om de thermometer op mijn voorhoofd te richten alsof ik een dartbord ben. ‘Ok’ is het sein. We mogen doorlopen, maar niet voordat we onze handen schoonmaken bij het ‘hand wash station’, Bij de schoolingang staan nog een batterij oranje hesjes met een thermometer in de aanslag. Van alle kinderen wordt de temperatuur gemeten. Daarnaast staat er speciale zeep in de klassen, worden de schoolbussen extra schoongemaakt, zijn er informatieborden met uiteg hoe je handen te wassen, wordt desinfecterende spray gebruikt in de klas. Gezinnen die zijn afgereisd naar China of in contact zijn geweest met personsen uit China moeten 2 weken in ‘self quarantaine’ en mogen niet naar school.

Mees krijgt een extra les van de ‘schoolnurse’ over het coronavirus, de symptomen, de beste manier om je handen te wassen en hoesten of niezen doe je in de binnenkant van de elleboog. Aan de schrale plekken op zijn handen en polsen te zien van al dat wassen, is de boodschap duidelijk overgekomen.

Dagelijks leven
Of ik het wil of niet het heeft invloed op ons dagelijkse leven. Althans hoe je er mee geconfronteerd wordt. Op straat, in de taxi, in winkels en op school zie ik meer en meer mondkapjes. ‘Mam, vandaag wil ik mijn masker op naar school’. Ik vraag nogal verbaasd ‘Welk masker bedoel je, die je vorige week hebt geknutseld?’. ‘Neehee die we ook gebruikten met de haze! Weet je nog?’ Huh, waar komt deze drang opeens vandaan?. Op school ziet Mees ook steeds meer leerlingen een mondkapje dragen. Zijn sessie is alleen van korte duur. Nog voordat we de school instappen, zit zijn mondkapje alweer opgeborgen in zijn rugtas.
Moeten we dan geen taxi’s meer gebruiken? Grote events waar veel mensen bijeenkomen mijden? Nee, eigenlijk niet, zeg ik heel nuchter. Gewoon gezond blijven eten, een beetje nadenken en extra onze handen wassen. Alleen vorige week in de wachtkamer van de arts kreeg ik heel even een onbestemd gevoel zittend tussen de kuchende, rochelende mensen. Had ik toch mijn haze mondkapje moeten opzetten?

‘What are your plans? vraagt iedereen aan elkaar, zeker met de ‘spring break’ van maart in zicht. Ja, we gaan reizen, maar wel iets oplettender. Als voorzorgsmaatregel staat deze keer op het ‘boodschappenlijstje’ uit Nederland naast de stroopwafels, drop, chocolade ook de hand sanitizer aangezien die in KL al lang is uitverkocht.

#KLlife | #coronavirus | #endoor