Het leed dat boodschappen doen heet

Boodschappen doen valt bij mij in dezelfde categorie als het huishouden. Daar liggen niet mijn talenten en ik word er niet altijd blij van. De ergernis is nog sterker geworden na de geboorte van Mees.
De keren dat ik met Mees, hij in zijn maxi cosi, de weekendboodschappen deed waren geen succes. Probeer überhaupt dat ding zonder al te veel gehannes op een winkelkarretje te krijgen. Bij de groente & fruit afdeling zette hij het al op een gillen. Eigenlijk kon ik het hem ook niet kwalijk nemen. Van een oud gerimpeld dametje met fluoriserend grijsblauw haar en klapperend kunstgebit, die hard in je wang knijpt, zou ik ook een keel op zetten. Vervolgens bij de kaasafdeling begon ik toch te twijfelen, stinkt die Franse kaas uit mijn karretje nu zo of…
Al vrij snel ben ik overgestapt op de pick-up service van Appie. Met je auto aankomen rijden – boodschappen worden ingeladen – betalen – wegrijden. Hoppa klaar! Je begrijpt, ik ga voor gemak. Al vrij snel was ik vaste klant bij het pick-up point bij ons in de buurt. Zo’n vaste klant dat zodra ik de parkeerplaats indraaide er al een mannetje klaar stond met de boodschappen en mij vriendelijk begroette met ‘Goedemorgen mevrouw Walker’. Behalve als ik met de auto van DJ aankwam hoorde ik eerst nog twijfelend ‘Mevrouw Walker, toch?’
Ik moet bekennen zodra ik de grens over ga, duik ik als eerste de buitenlandse supermarkt in en struin de hele winkel af. (ergens zit er een kronkel in mij). Hoe leuk is het om lokale producten te bekijken, maar vooral te proeven. Ook hier in KL. Al sla ik tegenwoordig definitief alles af waarin Durian is verwerkt. Dat gaat me toch echt iets te ver. Zelfs de smaak omschrijven lukt mij niet. Mocht je een keer in KL of Azië zijn, probeer het zelf en ervaar die ‘smaakexplosie’…

De eerste weken is alles nieuw en moet ik de simpelste dingen opnieuw uitvinden. Waar haal je de dagelijkse boodschappen, vers brood en goede vis? Ik ben er al snel achter dat je niet bij één winkel terecht kan, maar een rondje langs verschillende winkels voor bepaalde producten. Zeker in het begin scan ik ook nog automatisch naar bekende producten of merken. En wat duurde het lang voordat mijn karretje gevuld was (en soms nu nog). Elke keer de etiketten van voor tot achter uitpluizen. En ja hoor, weer overal te veel suiker of palm oil in verwerkt.

In de wijk waar wij wonen, ben ik inmiddels vaste klant bij 2 supermarkten. Hock Choon en Jaya. Hock Choon is één van de supermarkten die populair is onder de expats vanwege de geïmporteerde producten. Je vindt er een goed assortiment van verse groente&fruit en achter in de winkel vind je de verse seafood- en vleesafdeling met halal en non halal vlees. Verder vind je in de winkel ook een klein bakkertje waar ze vers brood bakken, zelfs heerlijk bruin brood. Al is het nog geen 1,5 km. bij ons huis vandaan, ik neem toch altijd een Grab taxi. Ik ben nog niet zo ver (te ijdel misschien?) dat ik met een trolley over straat ga. Ja echt, zo’n karretje waar je voornamelijk oudere dames mee ziet lopen in Nederland.

Buiten staan ouderwetse winkelwagentjes op hoogte van de gemiddelde Aziaat. De winkel heeft vrij smalle gangpaden, elkaar passeren met kar lukt dan ook niet. De producten staan zo hoog mogelijk opgestapeld. Met mijn lange lengte kom ik net bij de bovenste plank, hoe de kleine Aziaten dat doen… In een winkel start iedereen (bijna) altijd rechts. Ik als gewoontedier dus ook. Waar de Nederlandse supermarkten uit marketingoogpunt bij de ingang vaak beginnen met de groente & fruit afdeling houden ze er hier een andere strategie op na. Rechts begin je met de wijnafdeling. Ook niet onaardig. Enthousiast ga ik op zoek naar de Franse wijnen en draai mij net iets te snel om. Achter mij hoor ik het klingelen en zie de flessen tegen elkaar aan dansen. Gelukkig kan ik nog net mijn lompe boodschappentas tegenhouden en behoeden dat er een aantal flessen op de grond belanden. Zou ook zonde zijn.

Jaya
Bij de eerste stap in deze winkel knal je bijna met je winkelkarretje tegen de bergen uitgestald groente en fruit in de meest mooie kleuren. Gevolgd door de kaasafdeling. De eerste keer stond ik kwijlend met mijn neus tegen het glas. Je doet mij als echte Hollandse geen groter plezier dan met kaas. En met een 5 jarig kaasmonster in huis ‘Mam, ik wil kaas op mijn brood en ook 3 plakjes los, ok?’ was dat onze missie de 1e weken in KL: Kaas vinden. Inmiddels ben ik gezwicht voor de kaasafdeling van Mercato, de supermarkt in Pavilion, en kan ik daar niet voorbij lopen zonder iets mee te nemen.

Mercato

Mercato

Mercato

Eindelijk alles gevonden, snel naar de kassa, afrekenen en klaar. Helaas het woord snel komt niet in het vocabulaire van de gemiddelde Maleisiër voor. De kassa wordt vaak bemand door twee personen. Eén voor het scannen en de ander voor het inpakken. Mijn geduld wordt elke keer op de proef gesteld. Ik sta mezelf op te vreten en wil de boodschappen uit haar handen grissen om zelf te scannen. (zelfscan zou ook een uitvinding zijn)
Tip: Mocht je je herkennen in mijn (on)geduld, bedenk van te voren goed of je een cadeautje wilt laten inpakken in een winkel. Dan zijn de boodschappen inpakkers nog heel snel te noemen.

Gemak of out of stock?
Binnen een week had ik mijn online account aangemaakt bij Jaya en de 1e bestelling was onderweg. Ik had nog mijn Nederlandse ideeën hierover en verwachte een grote bestelbus. Eerst bellen de guards: ‘You have now delivery, ma’am? Yes?’ Onder begeleiding van de guard komt een mannetje op zijn kleine scooter naar onze lift gereden. Bij het afstappen wankelt hij van links naar rechts van de te zware boodschappen en kan nog net zijn evenwicht bewaren. Och ter plekke krijg ik een gevoel van schaamte. Heb ik dan misschien iets te veel besteld? Dit is nog geen derde van onze bestelling in Nederland. Alle boodschappen worden afgeleverd in te dunne plastic zakjes. Van klapkratten hebben ze hier nog niet gehoord (misschien een nieuwe business…)
‘Out of stock’ is ook typisch Maleisisch. Ook al heb je de bestelling online gedaan, vijf minuten van te voren krijg je telefoon. ‘Sorry Ma’am, is out of stock’
Verwacht dus niet dat ze elke week dezelfde producten op het schap hebben. Heb je eindelijk die lekkere granola, groot stuk hollansdse kaas of parelcouscous gevonden. Sla dan direct voor een weeshuis is. Kans is vrij groot dat het er aankomende weken even niet meer is. De zin ‘Sorry ma’am, is out of stock’ heb ik inmiddels al iets te vaak gehoord.

Bottega
Weliswaar geen supermarkt, maar te leuk om niet te noemen. Hier kan je terecht voor Italiaanse hammetjes, worstjes, kazen, verse pasta en andere specialiteiten. Zodra je binnenstapt ben je in Italië. De zoon die, in korte broek, stevige bergschoenen en beplakt met tattoo’s, iets gestresst rondloopt en zich verontschuldigd dat het allemaal wat langer duurt. Ondertussen ‘di mama’ om hulp vraagt met de bestellingen. (Waar moet je zijn zonder je mam) Terwijl papa stiekem van versgebakken ciabatta snoept, een stukje kaas in zijn holle kies stopt en mij een vette knipoog geeft. Heerlijk, een klein beetje Italië in KL.
Met een heerlijk stuk kaas en goed glas wijn maak ik wel lachend mijn boodschappenlijst voor de volgende morgen. Drie keer raden wat er bovenaan staat.

#cheese | #leeddatboodschappendoenheet