Hockeymeisje in KL

Het is niet te ontkennen en ik ga het ook zeker niet doen. Ja, ik ben, ondanks mijn 40+ something, zo’n typisch hockeymeisje met lang blond haar.

Al op jonge leeftijd ben ik begonnen met hockey. De hele klas ‘zat’ zo ongeveer op hockey. Op de vroege zaterdagochtend bracht mijn mam mij altijd met liefde naar de wedstrijden. Onze bolide was zeker geen Volvo en absoluut geen Porsche. Al hadden ze wel één ding gemeen; de motor lag achterin en de sticks gingen voorin. Mijn teamgenootjes stonden te springen om in onze Oost-Europese barrel naar de wedstrijden te rijden.
In Breda heb ik aan het einde van mijn studie de liefde voor hockey weer opgepakt. Als je in deze hockeystad woont kan je ook niet anders. Op zaterdagochtend zie je bij de slager, de bakker, op de markt, in de supermarkt of op de fiets overal vaders en moeders met kinderen in hockeytenues van één van de drie grote clubs die Breda kent. En op zondag? Dan is het net andersom. De vaders en moeders dragen vol trots de clubshirts met als klein verschil het extra biertje in de hand. In mijn kledingkast in KL prijkt een mooi zwartwit tenue. De gezelligste club van Breda.
Ontelbaar veel zondagen heb ik in weer en wind doorgebracht op menig hockeyveld in en rondom Brabant met de allerliefste hockeymeiden. Niet alleen op het veld zien we elkaar, maar zeker ook in de kroegen van Breda tijdens teambespreking, borrels, uitjes. ‘Ok we doen er nog eentje…’ waar je de volgende ochtend in het veld spijt van had.

Hockey in KL
Eén ding wist ik zeker, mijn hockeystick en schoenen gaan mee. In KL ga ik hockeyen. Via de Nederlandse Vereniging kom ik in contact met de dames die hier het hockey regelen. Het voelt gelijk goed tussen een aantal Brabanders (die vind je ook overal!). Direct word ik toegevoegd aan de Mad Sallies appgoep, het KL hockeyfestijn kan beginnen. Er is alleen één uitdaging… een stick.
Dit is een van de vele blonde acties van mij. Tijdens het inpakken van mijn reistas kom ik er achter dat mijn stick op een paar centimeter nét niet past (wiskunde is niet mijn sterkste kant). Het is te laat om nog een hockeytas te kopen. En zo wordt missie nummer twee van de 1e week in KL: Waar ga ik een hockeystick kopen? (missie nummer één is toch echt wel Hollandse kaas scoren)
Het voordeel is dat Maleisië ook een hockeyland is. Ik krijg het adres van een Maleisische dame uit het team die haar eigen webshop heeft. Nu vind ik het vrij lastig om een stick te kopen zonder eerst uit te testen, dus op naar haar winkel. De zoektocht naar een stick is gestart.

Het begint al bij het vinden van de winkel. Ik ga toch enigszins twijfelen aan het adres of kan ik niet goed zoeken? Dan zet ik even mijn ‘Aziatische pet’ op. Precies op dat moment zie ik in een smal gangetje het logo. We moeten omhoog met een gammele lift. Bij het openen van de liftdeuren komt er een zucht van een schel piepend geluid vrij. Mees kijkt mij verschrikt aan ‘Dit vind ik spannend, ik ga niet mee’ snel stappen we uit en nemen de smalle trap. Wel eerst even aanbellen voordat we binnen kunnen komen.
Ik heb net één stap over de drempel gezet en krijg direct een hand en drie kussen (blijkbaar gewend aan de Nederlandse gebruiken). Wat een warm welkom! Ik vraag voor de zekerheid nog even of zij dezelfde persoon is met wie ik app contact heb gehad. Niet veel later stap ik met mijn nieuwe stick in de taxi. Missie geslaagd.

Woensdagavond – hockeyavond
En dan ineens is het woensdagavond. Ik zit wat onwennig, zenuwachtig in mijn hockeyoutfit met klutsknieen op het gehaakte kleedje van de Grab taxi. Ik heb alleen een adres en geen idee of de taxi de goede kant op gaat. Laat ik alleen net een taxidriver hebben die zelf niet de weg kent en zijn navigatie nog niet helemaal begrijpt. Lang leve google waar ik af en toe op meekijk en subtiel aanwijzingen geef.
Op woensdagavond is er een training of soms een wedstrijd tegen een Maleisisch team. Staan wij in onze roze of blauwe gestylde outfits op het veld. Bij het zien van de tegenstanders in hun lange broeken, lange mouwen en de dames die allemaal een hoofddoek dragen, krijg ik al klotsende oksels en zweetdruppels op mijn voorhoofd. We zijn nog niet eens begonnen. Ongeacht de uitslag eindigen de wedstrijden altijd met een happy foto van beide teams.

ZOAT
En dan kan het zomaar gebeuren dat je het 1e weekend van oktober op de 46e editie van het ZOAT staat. Het jaarlijkse Zuidoost-Azie hockeytoernooi waar ongeveer 400 Nederlandse expats uit verschillende Aziatische landen aan mee doen. De organisatie rouleert jaarlijks tussen Hong Kong, Indonesië, Singapore, Thailand en Maleisië. Dit jaar was het de beurt aan Singapore. Met 2 heren en 1 damesteam uit KL was het een ouderwets gezellig hockeyfeestje met welkomst BBQ, potje hockeyen, themafeestje op de zaterdagavond om de zondag na de wedstrijden te eindigen met een biertje en kroketje. Alsof je heel even op een T-dansje bij zwartwit staat.
‘Ik hou van hockey… maar het mooiste blijft altijd het biertje daarna’ (voor de liefhebber, van dit hockeynummer is een karaoke versie😊)

1. Do not dress-up voor een T-dansje 
Na de wedstrijd in je bezwete shirt rond blijven lopen, is niet raar. En dan bedoel ik niet alleen naast het veld, op de club, maar ook als de avond nog even wordt voortgezet in de locale kroeg in de buurt.

2. Bitje in je sok of bh
Praten als een oud vrouwtje met loszittend kunstgebit, altijd dat speeksel overal, (heel charmant) of het valt net uit je mond wanneer je op kunstgras speelt om de wedstrijd knarsetandend uit te spelen. Maar waar laat je het bitje? nou gewoon in je sok of bh.

3. Die eeuwen oude jel
Sta je dan als 40+ something samen met je teamgenoten aan de kop van de cirkel (niet in de cirkel, brengt ongeluk!) voor aanvang van de wedstrijd nog altijd heel hard die jel uit te schreeuwen om te eindigen met: Hiep-Hoi Hiep-Hoi (why?)

4. Brak op het veld staan, kan
Net iets te hard gefeest de avond er voor. De wedstrijd op karakter spelen en op de fiets terug naar huis je vriendin ondersteunen die iets dieper in het glaasje heeft gekeken.

5. Stinkende keepersspullen
Net als de vaste keeper er niet is en jij keepersbeurt hebt. Heerlijk!

6. Fluitbeurten
Na al die jaren hockey je nog steeds in de stress schiet wanneer je ingedeeld staat om te fluiten. En direct je fluitbeurt afkoopt of lobby begint om te ruilen met een bardienst.

7. Je rot zoeken naar je outfit
Aan het begin van het seizoen is er altijd wel iemand uit het team die zegt ‘Ik kon mijn uit shirt niet vinden, heeft iemand nog een extra shirt bij zich? 

#jebentenblijfteenhockeymeisje | #KLLife