Steppend langs security

Onze schooldag begint met het ochtendritueel van aankleden – ontbijten – lunchtrommels vullen zoals bij zovele gezinnen. Ik hoor mezelf continu zeggen: ‘Mees doe je schooluniform aan we moeten naar school. Mees eet je ontbijt op over 5 minuten gaan we naar schoohool. Oh en ook graag je schoenen aantrekken, we komen te laahaat’. Mees maak je niet gek en vraagt standaard: ‘Kan ik daarna dan nog even spelen?’

De school begint al om 8:00 uur en om 7:45 worden de kinderen verwacht in de hal om gezamenlijk naar de klas te gaan. Dit betekent in het pikkedonker opstaan. Dáár had ik even geen rekening mee gehouden. Ondanks het happy deuntje van mijn wekker worden de vroege ochtenden en ik geen best friends. Die rol heb ik al toebedeeld aan mijn Mister Coffee, mijn levensbehoefte en gangmaker in de ochtend.

Free dress day

Elke dag breng ik Mees ’s ochtends naar school. Het appartement uit, vriendelijk zwaaien naar de ‘guard’ en vrolijk stept Mees naar school. Onderweg passeren we de bouwvakkers met altijd een bungelend roze plastic zakje (lunch) in hun hand. Oh wat ben ik nieuwsgierig wat er precies in zit en hoe het smaakt… #durftevragen.
Op de stoep is het uitkijken voor de gaten, plastic zakken met verzamelde bladeren (hoezo in plastic zakken?), geparkeerde auto’s of op ooghoogte hangende electriciteitsdraden. Lekker Hollands lopen wij naar school in plaats van 30-45 minuten met de auto of schoolbus zoals veel kinderen doen. ‘Oh your the mum of the little boy on the scooter.’ En er is weer een bakje toegevoegd naast ‘vrouw van, expatwife, housewife…’

Je bent niets zonder pas
Voor de ‘Main Entrance’ van school staan minimaal 5 security mannen in fluorisrende hesjes druk gebarend en vooral druk fluitend op hun fluitjes. (volgens mij doen ze onderlinge wedstrijdjes wie het hardst en vaakst kan fluiten) Ze checken de toegangspassen en begeleiden de tegemoetkomende auto’s in de juiste ‘lane’.
Als Mees ver voor mij uit stept zie je de verbazing en lichte paniek ontstaan bij de security man. Zijn fluitje maakt extra overuren. En Mees? die wacht rustig op de stoep. Na de slagbomen bij de hoofdingang staan vervolgens nog 5-7 ‘mannetjes’ het verkeer te regelen. Dat zijn een heleboel ‘Goodmornings, have a nice day!’ elke ochtend. Er is een hele procedure voor als je je kind met de auto naar school brengt (laat brengen). Er zijn speciale drop-off plekken, een soort kiss&ride.
Sowieso kom je zonder schoolpas niet langs de hoofdingang en ben je verplicht altijd je pas inclusief keycord zichtbaar te dragen. Aan de kleur kan men zien of je behoort tot de staff, een ouder bent, bezoeker of één van de vele ‘werkmannen’, zoals Mees de bouwvakkers noemt. Bij de ingang staat de directeur vaak ’s ochtends iedereen welkom te heten. ‘Hey Mees, goodmorning, have a nice day!’ begroet ze ons uitbundig. Blijkbaar heeft hij de 1e dag met zijn huilconcert indruk gemaakt of is het omdat hij als één van de weinigen op de step naar school gaat?
‘Oh I don’t know, I never had this question before’ is het antwoord op mijn vraag of er een step parkeerplaats is. Het verlossende antwoord komt van de directeur ‘For safety reasons it is not allowed…’.

School safety

Safety, safety and nog eens safety
In alles word je er aan herinnerd dat het belang van de veiligheid van de kinderen voorop staat:

• emergency drill
  direct in de 1e week werd een noodsituatie nagebootst. Een oefening zodat alle kinderen weten naar welke speciale ‘save-room’ ze moeten.
• alle kinderen moeten buiten altijd een pet dragen
• altijd een waterbottle meenemen
  iedereen loopt standaard met een waterfles in zijn hand. In het begin dacht ik nog naïef, wat een onzin, maar inmiddels is mijn waterbottle mijn 2e handtas.
• Nutfree lunchtables, dusss helaas geen pindakaas mee naar school
• sticker op t-shirt met car of bus
  Mees laat altijd duidelijk aan de juf of meester weten dat hij op zijn ‘scooter’ is in plaats van met de auto.
• Weather alarm (haze alarm)
  ‘Be careful on your way home, the alarm just went off’. HET alarm is net af gegaan?. Uh, met mijn blonde onnozele blik kijk ik haar aan ‘Welk alarm precies?’. Blijkbaar gaat er door het hele pand een alarm als er onweer boven of dichtbij het complex wordt gemeten.

In case of emergency
In de eerste week wil school vier contacten ontvangen die ze kunnen benaderen ‘in case of emergency’. Vier? Waar haal ik die nu weer vandaan? En dan dringt het voor het eerst echt tot mij door. Wij zijn hier maar met zijn 3-en, geen familie, (nog) geen vrienden of kennissen waar je op terug kunt vallen…nog geen vangnet voor Mees. Hoe moet dit dan? Wie vertrouw ik Mees toe? Ik moet er niet aan denken dat er iets gebeurd.
Ik laat me leiden door mijn gevoel. De vrouw van een collega van DJ stuur ik een bericht. ‘I know, it’s always hard not to have your family around’ was haar antwoord met gelijk de wedervraag of ik voor haar dochter het contact wil zijn. En zo vertrouw je een ‘wildvreemde’, die je pas 1x hebt ontmoet in case of emergency. En toch, ik krijg er een heel veilig gevoel van. It’s all about safety.

#schoolday | #itsallaboutsafety