Had niemand mij kunnen waarschuwen?

Voor het gat of noem het gerust een sinkhole waar ik voor mijn gevoel in terecht ben gekomen de eerste weken na mijn 18 werkzame jaren als marketeer.

Wanneer vrienden, collega’s vroegen ‘ Wat ga jij dan doen komende periode?’  gaf ik veelal het standaard (gewenste) antwoord: ‘Oh eerst relaxen, voorbereidingen treffen voor de verhuizing en eenmaal in KL het 1e halfjaar in ieder geval rustig aan, er zijn voor mijn gezin, etc…’.

Dit kwam aardig overeen met het antwoord van bijna iedereen in mijn omgeving. ‘Oh nou ik zou het wel weten, heerlijk even tijd voor jezelf, niks doen, relaxen en nadenken over de toekomst, nieuwe wegen inslaan, iets heel anders doen’. OK uit ervaring weet ik nu: dit is voor mij net zo iets als ‘DE roze wolk’ na het krijgen van een kind, ook zo’n verheerlijkt beeld. (sorry dames)
Een enkeling in mijn omgeving voorspelde mijn situatie goed. ‘Maar wat ga je echt doen?, jij kan niet stilzitten en niets doen. Bingo!

Oh wat ben ik mijzelf tegengekomen in de eerste dagen/weken als koos werkeloos en wat werd ik er onrustig van, was een enorme stuiterbal met te veel energie, maakte mijn omgeving gek en er was soms geen land met me te bezeilen. Zelfs mijn rondjes hardlopen of bezoekjes aan de sportschool konden deze onrust niet geheel wegnemen. Blijkbaar is dit ook een fase waar je doorheen moet als je na zoveel jaren stopt met werken.

Onafhankelijkheid – onzekerheid
Waar komt deze onrust vandaan? Is het het gevoel mijn nagestreefde onafhankelijkheid (wat van huis uit zo is meegegeven) voor een stukje op te geven? Ben ik nu alleen een expat wife, vrouw van en moeder van? Waar komt toch die drang vandaan om mijzelf ook te laten gelden?

De onrust, niet weten wat je te wachten staat, zorgt ook voor (nog meer) onzekerheid. Nou had ik daar met vlagen al een abonnement op…
Heb ik mijn identiteit laten afhangen van mijn werk? Wat kan ik nu eigenlijk, wat gebeurd er met mijn carrière? en hoe kan ik dit weer vormgeven, zelf in de hand hebben en houden. Uiteindelijk ben ik toch een type dat graag de doelgerichte aanpak kiest, niet alleen in sport, maar ook op werkgebied heb ik dit nodig.

In ieder geval heeft deze onrust er voor gezorgd dat ik dit blog ben begonnen, ondertussen andere mogelijkheden bekijk; is freelancen iets voor mij?, eigen onderneming starten? of volledig inzetten als vrijwilliger?

Komende tijd in KL ben ik alleen maar meer buiten mijn comfortzone te vinden en als ik Loesje mag geloven ga ik nog heel veel leuks beleven! Dat klinkt als een mooi vooruitzicht en zoals ze in KL zeggen:
happy wife – happy life
#futureunknown #ietsleuksdoen #newadventure