Niet perfect is heel ok
Als kind wilde ik van alles worden van arts, reclamemaker, fotograaf, skileraar tot astronaut. Eén ding wist ik later vrij zeker, moeder worden stond ook hoog op het lijstje. Over mijn baan, mijn klutsknieën en andere kleine onzinnigheden heb ik meer getwijfeld. Drie kinderen op de achterbank op weg naar Zuid-Frankrijk, zo zag het plaatje in mijn hoofd er uit. Gaandeweg weg kom ik er alleen achter dat niet alles vanzelfsprekend en maakbaar is. Mijn ideaalplaatje blijft altijd een mooi beeld in mijn hoofd.
En dan ineens is een klein hoekje van mijn plaatje gevuld. Met de onvoorwaardelijke moederliefde komt nog een hutkoffer meegereisd vol verantwoordelijkheidsgevoel, driedubbele onzekerheid en schuldgevoel. Doe ik het wel goed? Dit is toch wat ik wil? Gelukkig kan ik het steeds beter relativeren, dat is dan tenminste één voordeel van ouder worden. Ondanks mijn vurige wens ben ik niet in de wieg gelegd voor het fulltime moederschap. Met een brok in mijn keel bracht ik Mees de eerste keer naar de crèche, de volgende dagen deed ik een rondedansje erbij. Heerlijk om ook te werken.
Hier in KL liggen de verhoudingen opeens anders, ben ik fulltime ‘stay-at-home-mum’. Mijn identiteit was ik volledig kwijt in het begin. Met manlief die veel in het buitenland vertoeft, ben ik altijd de stabiele factor thuis. Nu wordt dat extra uitvergroot. Respect voor alle ouders die er altijd fulltime alleen voor staan of met een enthousiaste glimlach klaar staan voor school en het gezin.
Dankbaar ben ik zeker dat ik nu bijna 2 jaar het moederschap op een andere manier heb ervaren, maar weet ook dat hier niet mijn talenten liggen, althans ik heb een goede balans nodig.
Mama in lockdown
Juf, huishoudelijke hulp, kok, financieel manager, sportinstructeur, tussendoor artikelen schrijven, een boek uitgeven EN in lockdown met familie stuiterbal, deze cocktailmix haalt niet de beste versie van mezelf naar boven. Maar eerlijk, bij wie wel? Opeens slaat iedereen aan het bakken. Hoezo collectief ‘banana bread’ maken? Deze bakkersgenen heb ik overduidelijk niet meegekregen. Met hoge uitzondering heb ik mij gestort op een chocolade verjaardagstaart inclusief marsepein gefröbel. Leuk probeersel. Een echte creabea mama ben ik ook niet. Van kartonnen dozen een man cave of kasteel maken lukt net (die vervolgens weken later nog in de woonkamer staat…). ‘Ga maar even zelf in je imaginaire world spelen of vervelen, is niks mis mee’, komt ook wel eens voor.
Vanaf 8:00 transformeer ik mezelf deze dagen tot leraar. Een mooi, waardevol beroep alleen niet als juf van je eigen zoon, die elke dag subtiel een klein spiegeltje omhoog houdt en een onuitputtelijke stuitermodus heeft.
‘Mam, kijk de vier eekhoorns vliegen in de boom, hey daar loopt een gekko zullen we hem vangen?’, ik ga even buiten kijken, wanneer is het recess?, je doet het verkeerd vanmiddag heb ik Spanish, ‘nee mam, ik wil eerst iets ‘recorden’ bij de foto en dan uploaden’, ik weet niet wat ik moet schrijven’, dat ga ik dus niet doen’ om vervolgens een rondje door de kamer te steppen of weg te lopen tijdens de klasvideochat. Mama? Mama? Ja, maar mahamaa!’ Mag ik wegduiken met pluggen in mijn oor onder de Harry Potter invisible cape zitten of het kleinste kamertje bezetten met de deur op slot? Het toilet toe-eigenen schijnen meer mama’s te doen, zeker in lockdown.
Mijn lontje verdwijnt langzaam, het ongeduldigheidsmonster neemt de overhand, ik probeer Mees op te beuren om door te zetten en mezelf te behoeden niet uit mijn slof te schieten. Mislukt! Geïrriteerd floept een heel nieuw vocabulaire uit mijn mond, die 3x de decibel norm overschrijdt. ‘Mam, ik vind je stom en stupid!’
Tegenwoordig begint mijn dag om 6:00 uur, direct door naar de hardloopband om mijn energie voor de dag er in te rennen. Inmiddels ben ik er wel achter dat ik dan liever, geduldiger, vrolijker ben als mama en een relaxte juf. ‘Mees, het is recess, we gaan zwemmen!’
Af en toe moet ik die mama deken van mij afschudden met sporten, een ‘girls-night-out’, vriendinnen weekenden, dansen op tafels, etentjes etc… Daar wordt iedereen gelukkiger van. ‘Mam, ga je met vriendinnetjes iets leuks doen?’. Na deze lockdown staat dat zeker op het programma!
ik-doe-maar-een-dotje-mama
Helikopter- of curling ouders, ‘tiger mums’, loedermoeders, ‘unicorn mums’ of hoe je het ook wilt noemen zijn overal aanwezig (bestaan er dit soort titels ook voor papa’s?) Een ubermoeder ben ik zeker niet. Ik doe maar een dotje, dat gaat me steeds beter af. ‘Mam, je bent best wel gek, maar ook heel lief. Klinkt prima! Deze ik-doe-maar-een-dotje-mama blijft nog even doorgaan.
#nietperfectisok | #unicornmum | #ikdoemaareendotje
Mooi verhaal.
LikeLike