Hello – Goodbye
Het is een mooie donderdagavond in augustus. Ik sta weer met (te) veel koffers vol met kleding, drop, stroopwafels, chocolade en andere onzinnige spullen uit Nederland die ik anders nooit zou kopen voor de incheckbalie. Een kleine stuiterbal dansend om mij heen, ‘Mam, mogen we al in de blauwe KLM? Hoe lang duurt het nog? Staat het vliegtuig al klaar? Gaan we nuhu?’.

Je kon mij vroeger ook geen groter plezier doen dan naar het vliegveld rijden, wetende dat ik aan de start stond van een nieuwe reis. Blij werd ik er van, al die hustle en bustle, de sfeer vond ik fantastisch. De verschillende mensen met dito bagage, nieuwsgierig naar de bijbehorende verhalen achter deze reizigers of thuisblijvers. Ik creëerde mijn eigen Hello-Goodbye. Het liefst zou ik er elke dag vertoeven of misschien wel werken.
De sfeer van blije vakantiegangers op weg naar hun bestemming, de zakenreiziger die druk bellend en gehaast door de zelfscan loopt. De te dikke Engelsman zittend aan de bar in korte broek en flipflops die een pint bier achteroverslaat om 10:00 uur ’s ochtends (uiteindelijk is het ergens in de wereld wel middag). De alleen reizende moeder met drie jonge jengelende kinderen druk in de weer met snottebellen wegvegen en teddyberen van de grond rapen of het oudere echtpaar dat liefdevol hun kleinkind voor het eerst in de armen sluit. De KLM crew die je al van ver hoort aankomen door de tikkende hakjes van de stewardessen. De achterblijvers die met vochtige ogen tot de laatste blik hun geliefden uitzwaaien.

Traveling together

Traveling together

Nieuwe betekenis
Voor mij hebben luchthavens de associatie met vakantie, avontuur, een internationale ontmoetingsplek. Onze backpack reizen begonnen lang niet altijd samen. Met manlief die over heel de wereld werkte begonnen onze vakanties veelal op vliegvelden ergens ter wereld. We ontmoetten elkaar op de luchthaven van New Delhi in India, Santiago in Chili, of New York en vele andere om vanuit daar samen verder te gaan. En ook nu is het tot op het laatste moment altijd maar de vraag of we samen als gezin reizen of elkaar ergens op de wereld treffen.
Sinds vorig jaar hebben vliegvelden een extra betekenis gekregen. Ik heb er meer een haat-liefde verhouding mee gekregen. Naast het avontuurlijke vakantiegevoel staan vliegvelden nu ook voor afscheid nemen (en laat ik daar nou net niet goed in zijn). Kijk naar deze avond. Mijn zussen, mam en zwager staan klaar om ons uit te zwaaien. ‘Vind je het wel leuk dat we jullie komen uitzwaaien?’ werd mij in de laatste dagen voor vertrek gevraagd (ze kennen mij door en door). Vorige keer was er bewust geen uitzwaai comité uit bescherming voor mezelf. Nu staan ze er weer en dat vind ik een partij lastig. Ik weet ook dat je goed afscheid moet nemen, dus staan we weer met een traan en grote glimlach in die welbekende vertrekhal.

De liefde blijft
Ondanks de extra betekenis blijft gelukkig mijn liefde voor reizen en mijn nieuwsgierigheid nog steeds de overhand hebben. Op mijn ‘bucketlist’ staat nog een keer een ‘mystery flight’ te nemen. Dit is iets wat ik vroeger (klinkt heel oud ineens) al wilde. Gewoon met mijn backpack naar Schiphol en een vlucht nemen waar nog plek is.
Waar mijn volgende reis naar toe gaat? In ieder geval sta ik dan toch met een grote glimlach bij de incheckbalie op de luchthaven van KL voor een reis met (on)bekende bestemming. De liefde blijft.

#KLhome | #reizen | #bestemming | #liefde