Verwendag
Gisteren was het Moederdag. De dag om alle mama’s in het zonnetje te zetten en extra aan ze te denken. Wat was ik blij en trots met mijn allereerste moederdagcadeau; een voetafdruk van verf of de eerste krabbels die later volgden. Wie heeft er geen pastaketting, medaille of ander zelf geknutseld cadeautje gekregen? ‘Mam, ik heb een moederdagcadeautje voor jou gemaakt, maar dit mag je niet zien, ik ga het verstoppen onder mijn bed’. 

Mijn mam
Mijn mam is een bezige bij, ondernemend, zelfs na haar pensioen bleef ze doorwerken. Het betekende ook dat ik geen mam had die op het schoolplein stond of met een dampende kop thee zat te wachten wanneer ik doorweekt van de regen thuiskwam van school. De momenten dat ze er wel was, was het dubbel feest! Een warme kop thee met chocolade (daar ging het al fout).

Mijn zesde verjaardag weet ik nog goed. Wat was ik blij met het cadeau van mijn mam, een wit monchhichi aapje. Niet wetende dat dit later symbool zou staan voor een sterke, hardwerkende, onafhankelijke vrouw, die ondanks alles er voor zorgde dat het ons aan niets ontbrak, altijd vol positieve energie. In mijn verhuisdoos naar KL mocht een klein aapje niet ontbreken. Is het dan één en al lofzang? Nou bijna… zeker de gekookte zuurkool met ananas (als ik ergens van gruwel is het wel warm fruit) of de zelfgemaakte griesmeelpudding, waar ze zelf dol op is, vergeet ik heel snel.

Ook al zijn we nu twaalf uur vliegen van elkaar verwijderd, ben ik 40+something, ik blijf altijd haar dochter. Wanneer na zoveel jaren mijn wens om moeder te worden in vervulling is gegaan, begreep ik ook meer haar gevoel. De onvoorwaardelijke liefde, de bezorgdheid, de verantwoordelijkheid, de wil een goede, vrolijke, lieve mam én vrouw te willen zijn met ook een eigen carrière.

Je dochter die op 18 jarige leeftijd naar het gezellige Brabant vertrekt, tot in de late uurtjes vol van het studentenleven geniet of gaat backpacken in Azië over de minder begaanbare paden ‘Mam, dit is mijn laatste e-mail de komende 2-3 weken trekken we door de Annapurna (Nepal) en ben ik niet bereikbaar, daarna laat ik weer iets horen’. En dan een foto meesturen zittend bovenop het dak van een gammel busje. Op dat moment dacht ik alleen aan het avontuur en niet aan de zorgen die zij had. Zelf moet ik er nu nog niet aan denken waar mijn kleine wereldreiziger straks allemaal naar toe wil.

De speeches bij onze familiediners, fotoalbums, boeken met handgeschreven boodschap, de briefjes in mijn koffer bij het vertrek naar KL. Altijd weet ze met mooie woorden haar moederschap en liefde te verwoorden. (En mij mascara tot op mijn knieën te bezorgen). Wat kan ik terug doen? De hele wereld laten weten wat voor een geweldige mam ik heb. My mum is the best!

#mymumisthebest | #mothersday | #KLlife