A man is not a financial plan

Elke vrijdag krijgt Mees zijn zakgeld. ‘Mam, als ik genoeg briefjes heb, dan wil ik iets van Lego kopen’. Het is af en toe nog een beetje lastig dat je met 20 briefjes van 1 Maleisische Ringgit of al die kleine muntjes (‘Mam, het zijn wel 50 muntjes!) nog geen Lego auto of politiehuis kan kopen. Ik probeer Mees op zijn leeftijd, net als mijn ouders bij mij deden, al vroeg bewust te maken van geld, dat het niet vanzelfsprekend of toegankelijk is om iets te kopen en dat sparen er ook bijhoort.
Op mijn 13e werd mijn zakgeld op mijn aandringen ineens kleedgeld. Wat heb ik gespaard om die ene Levi’s 501 te kopen. Afgedragen tot de scheuren verschenen en dan opnieuw maken zodat ik mijn lievelingsbroek nóg langer kon dragen. Mijn ouders hebben ons altijd gestimuleerd om onafhankelijk te zijn. ‘Zorg dat je je studie afmaakt, een eigen carrière hebt en voor jezelf kan zorgen’.

In Nederland is de financiële economische positie van de vrouw verbeterd de afgelopen jaren. Ik schaar mij tot de groep van hoogopgeleide vrouwen die een eigen carrière heeft (die nu even tijdelijk in de ijskast staat). En daarnaast dat de zorg voor onze zoon gelijk is verdeeld. Nu komt dit laatste niet echt overeen met de realiteit. Met manlief die een aantal maanden per jaar in het buitenland vertoeft, ben ik de aangewezen persoon die het merendeel voor Mees zorgt. En dat doe ik vol overgave en met alle liefde.

Mijn mam gaf ons het goede voorbeeld. Zij heeft altijd keihard, vol enthousiasme en met tomeloze energie gewerkt, zelfs na haar pensioen omdat het te leuk is (ja, ik was een sleutelkind, merk je overigens niets van). Op jonge leeftijd verdiende ik mijn eigen geld met diverse bijbaantjes. Ik had verschillende oppasadresjes, in de zomervakantie werkte ik in een hotel van afwashulp, kamermeisje tot gastvrouw of backstage bij events. Tijdens mijn middelbare school en studietijd stond ik elk weekend, koopavonden en in de vakanties in een kledingwinkel totdat de ‘echte’ baan als marketeer om de hoek kwam kijken. Het geeft mij een goed gevoel mijn eigen carrière te hebben en geld te verdienen (en uitgeven uiteraard). En nu? Nu ben ik verre van die onafhankelijke werkende vrouw en dat voelt best raar….

(on)afhankelijk in KL
Bij aankomst in KL is het gelijk duidelijk. Naast het achterlaten van mijn familie, vrienden, sociale omgeving, verlies ik ook een klein stukje van mijn onafhankelijkheid. ‘Any form of employment is strictly prohibited’ staat vermeld op mijn visum. Dit betekent dat ik geen geld mag verdienen, niet kan werken zonder werkvergunning.
Een bijkomend gevolg is dat ik zelf geen eigen rekening kan openen, nog zo’n dingetje waar ik aan moet wennen. Het is zelfs zo erg dat wanneer ik met ‘mijn’ pinpas de boodschappen betaal er direct een sms gaat naar manlief. Heel spontaan ook cadeautjes kopen. In het begin moest ik hier enorm aan wennen, een soort Big Brother…

Als het aankomt op de financiële zaken en administratie ben ik de ‘financial woman’ bij ons thuis. Ik beheer alle rekeningen, zorg voor de betalingen, de overzichten van onze financiële situatie, aangifte etc… Dit is altijd al zo geweest. Iets overmaken? manlief heeft geen clou hoe dat tegenwoordig gaat. En ook in KL is dat ‘mijn taak’.
De eerste weken heb ik een hotline met onze accountmanager. Hoe kan ik online iets overmaken? Niks geen gezeur met papieren cheques, gewoon via de app of met je vingerafdruk zoals ik dat gewend ben in Nederland. Helaas … zo makkelijk gaat dat niet. Gelukkig gaat veel via online bankieren, maar soms heel soms voel ik mij even terug in de tijd gezet. Sta ik bij het postkantoor met een rekening in mijn hand met nog tig andere mensen te wachten (is al niet mijn sterkste punt) totdat ik aan de beurt ben om de gasrekening cash te betalen. 

Inmiddels ben ik aardig aan het idee gewend en zonder moeite swipe ik de kaart door het apparaat om boodschappen of cadeautjes te betalen. En toch kijk ik uit naar het moment dat ik mijn eigen rekening en mijn onafhankelijkheid weer een beetje terug heb. Voor het gevoel. In mijn achterhoofd hoor ik altijd het advies van mijn mam rondzingen.

#womaninfinance | #toekomst | #onafhankelijk