Wat moet ik zonder zussen?

Vandaag is het nationale broer en zusdag in Nederland. Dus lieve zussen, ook jullie krijgen een plekje in mijn blog, of jullie het willen of niet 😉. Hoe moet dat zonder je zussen aan de andere kant van de wereld?

We komen uit een nest van drie meiden. Mijn oudste zus is ongeveer twee jaar ouder en tussen mij en mijn jongste zusje zit negen jaar verschil. ‘Oh is dat je halfzusje?’ vroegen mensen vaak aan mij. Vreselijk vond ik dat. Hoezo half? Hoe kan je nu een half zusje hebben? Je hebt toch ook geen halve oma&opa of een halve oom&tante. Ze heeft twee armen en twee benen, niks halfzusje, het is gewoon mijn zusje punt! Kan iemand zorgen dat dit woord uit onze taal verdwijnt of vanaf nu niet meer gebruiken?

Oldest sister
Mijn oudste zus is de meest verzorgende van ons drie. Niet voor niets werkt ze met hart en ziel elke dag vol overgave in het ziekenhuis op de neurologie afdeling. Ze is altijd mijn hulplijn op medisch gebied, zeker wanneer ik weer eens in Azië aan het backpacken was en ik:

• voor de zoveelste keer over de kop was gevlogen met mountainbiken (waarom heb ik ook altijd de drang overal op de meest onbegaanbare plekken te willen fietsen?)
• met duiken mijzelf flink had opengehaald aan mijn flippers
• bij een foodstalletje nét de verkeerde lokale delicatesse had uitgeprobeerd

Op deze momenten mailde of belde ik haar altijd. ‘Wat moet ik doen? Ik heb dit medicijn gekregen, wat denk je?’. ‘Nurse Nico’ wist wel raad.

Middle sister
Ik ben een soort van stuck-in-the middle. Ik heb eigenlijk een hekel aan dit woord, het is net niks (zoiets als het woord prima gebruiken). Sandwichkinderen worden de middelste ook wel genoemd. Klinkt ook niet echt lekker. De rol als middle sister neem ik met verve op me. De harmonie bewaren, de bemiddelaar, zorgen dat iedereen het naar zijn zin heeft en zussietime plannen dat kan je wel aan mij overlaten. Het lijkt bijna wel een echte baan.

Youngest sister
Mijn jongste zusje en ik lijken het meeste op elkaar, allebei sterrenbeeld Schorpioen (wees gewaarschuwd!), tikkie ongeduldig, perfectionistisch, kunnen lachen om de stomste dingen en onnozel uit de hoek komen. Oh wat begreep en begrijp ik haar goed met de struggles in life. (die ook ik nog steeds ervaar in KL). Haar zussenliefde gaat onbeschrijfelijk ver, waar ik haar nog elke dag dankbaar voor ben.
Uiteraard vlogen we elkaar ook wel eens flink in de haren zoals zussen doen; met watervaste stift op de favoriete poppen van je zus tekenen, stiekem kleding lenen of met een hockeystick net iets te fanatiek zijn (en dat was niet tegen de bal). Onze ruzies duurden nooit lang, er komt een moment dat je elkaar toch weer nodig hebt.

Dichtbij en ook ver weg
Op mijn 18e vetrok ik uit Groningen naar het gezellige Breda om daar te studeren. Terwijl ik op dinsdagavond met vriendinnen een ‘klein’ drankje (jaah we nemen er nog eentje) deed in de Bruine Pij, speelde mijn zusje nog met haar barbies en ontfermde mijn oudste zus zich over de medemens. In het Bourgondische Breda was het al snel iets te gezellig en veel naar huis komen was er voor mij niet meer bij. Als zussen hadden we iets minder contact in die tijd al haalden we dat goed in met onze sisters skivakantie.

Naarmate we ouder worden, doet het leeftijdsverschil er ook niet meer toe. Zeker nu we alle drie een volwassen leven hebben (een soort van huisje-boompje-beestje), is onze zussenband veranderd, versterkt en nog veel hechter geworden.
In Nederland wonen we verspreid door het land Noord-Holland, Zuid-Holland en Brabant. We proberen elkaar zoveel mogelijk te zien al is dat een uitdaging met weekenddiensten, hockeywedstrijden en agenda’s vol met sociale verplichtingen. Daarentegen draait onze zussies app groep overuren. Nu ik nog ‘ietsje’ verder van ze vandaan woon is mijn telefoon mijn lifeline met mijn zussen.
Ook al is het door FaceTime, WhatsApp en social media tegenwoordig eenvoudig om contact te houden en lijk je heel dicht bij elkaar te zijn, toch wil ik het liefst een echte knuffel, elkaar even stevig vasthouden, samen lachen en huilen. Dat is wat ik af en toe mis in KL. Die stevige dikke knuffel bewaar ik voor december zussies 😘. Happiness is being with my sisters.

#sisters #hetiszodecember

Saying goodbye