Van poolparty naar Hollandse wei
Hoe doen andere ouders dit? ‘Oh ja, ik moet ook nog een feestje plannen’, hoor ik veel. Het is al meer dan twee jaar geleden dat Mees een verjaardagsfeestje heeft gegeven. De laatste was in KL. We hoefden er niet over na te denken. Gooi een paar kleurrijke floaties in de vorm van een smiley, kreeft of Super Mario in het water, taart en snacks er bij, voilà een poolparty, kinderen helemaal blij. Naast het zwembad een koelbox met koude dranken, ouders ook blij. 
Wat gaan we nu verzinnen? Voor de 2e keer was Mees jarig in een lockdown, dit keer in Nederland en ondanks dat we nu meer vrijheden hadden dan we gewend waren, moesten we het uitstellen. Op een snikhete junidag is daar ineens het tijdsbesef, nog 6 weken voor de zomervakantie, dus maar een paar weekenden over om een feestje te geven. Dat er een inhaalslag wordt gemaakt in kinderpartijtjes is gelijk duidelijk aan de agenda. Tussen de felrode blokken van volgeboekte dagen springt er nog 1 groen tijdslot uit. Ja dit wordt de dag!

We gaan beginnen
Zo staan er op een vroege zondagochtend negen stuiterballen voor de deur. Woonkamer hangt weer vol met slingers en ballonnen, de tafel feestelijk gedekt en voorzien van Lego Ninjago cupcakes. Langzamerhand wordt het volume opgevoerd en de apenrots gevormd. Gelukkig staat er nog een heel actief progamma op de agenda. Hoppa op elkaar gepropt in de auto. Uiteraard worden alle knopjes uitgeprobeerd, ramen gaan ritmisch open en dicht, ik hoor wie de nieuwste YouTube sterren zijn en mijn woordenschat is verrijkt. ‘Voor elk scheldwoord krijg ik een euro’ roep ik hoopvol. Heel even, voor twee minuten is het rustig.
Tijdens het inparkeren zwiepen de portieren al open en rennen ze op elkaar af om verder te stoeien waar ze gebleven waren. Ik stap uit met coupe windhoos en zie een lang blond, sportief Cios type vrolijk op ons af komen lopen. De jongens mogen aan de extra grote picknicktafel zitten. De eerste klimt al in de paal waar de tent mee wordt vastgehouden, de volgende staat op tafel, anderen liggen over elkaar heen, doen een wedstrijdje opdrukken of rennen rondjes op het gras. ‘Een cappuccino misschien?’, alsof mijn gedachten gelezen worden. Na een korte uitleg over het programma rennen de mannen naar de ‘control room’ voor de eerste opdracht. Met gespannen koppies luisteren ze naar de instructie voor het lasergamen. Vol energie en enthousiasme beginnen ze het spel. Slungelige jochies met iets te grote helmpjes huppelen (ja, gelukkig doen ze dat nog) over het veld met een lasergun in de hand. In plaats van kluitjeshockey of voetbal is het lasergamen in elkaars comfort zone. De uitleg over de verschillende opties is niet helemaal aangekomen en eigenlijk ook niet nodig, wat hebben ze een plezier.

Na een gezonde snack is het tijd voor de stoere stormbaan. Eerst een oefenrondje en dan is het tijd voor het echte werk. De competitiedrang druipt van de gezichten, met tong uit de mond beginnen ze aan DE race waar ze elkaar aanmoedigen, helpen met aanwijzingen en elkaar over de finish schreeuwen. Stiekem wil ik zelf heel graag meedoen. Na een finale potje voetbal ploffen ze met bezwete, rode hoofden van inspanning op de picknickbanken. We sluiten de dag af met snacks en friet (we zijn tenslotte in Brabant). Ik zie een vertwijfelde blik in Mees zijn ogen bij de vraag welke snack hij wil en dan realiseer ik mij dat hij niet (meer) weet wat de opgenoemde frituursnacks precies zijn. Is dit een gebrek in de opvoeding? Voor vijf minuten is het heel even muisstil en dan barst de storytime stortvloed los. Moppen, raadsels, spannende verhalen vliegen over tafel. Het haantje, de onzekere, de stoere, de ik-weet-het-beter, de bedeesde, iedereen ontpopt zich als ware cabaretier en pakt zijn podium.

Het was een dag vol energie, testosteron, enthousiasme, aanmoedigen, troosten, maar vooral een dag met veel gelach. Op naar het volgende kinderfeestje. We blijven altijd alles vieren.

#kinderfeestje | #allesvieren | #stuiterballen

Een kinderfeestje in Breda en omstreken? Check Polderevents, gegarandeerd feest.