Thuiskomen of naar huis gaan?

De laatste twee weken voor ons vertrek naar Nederland kreeg ik een heel raar gevoel van verwarring en twijfel. Waar gaan we straks eigenlijk naar toe? Naar het koude Nederland, het gezellig Brabant dat is zeker. Gaan we nu naar huis? Is dat mijn thuis? In KL staat nu ons huis wat na vijf maanden ook voelt als thuis.

Ik was de enige met twijfels. Een kleine stuiterbal was al een paar dagen niet meer te houden en vol enthousiasme huppelde hij elke ochtend naar zijn aftelkalender. ‘Hoeveel nachtjes nog tot ik mijn vriendjes kan zien?. Mag ik weer een kruis zetten vandaag, mam?’ Ook de grote stuiterbal begon aan het idee te wennen om naar Nederland te gaan. En ik? Bij mij sloeg ineens enorm de twijfel toe. Wat is dit nou? Ik little miss planning, die bijna alle dagen al heeft volgeboekt om vrienden, familie, oud collega’s weer te zien, benieuwd naar hoe het met iedereen gaat, weet het even niet.
Of is het mijn zelfbeschermingsmeganisme dat in werking treedt? Ik weet dondersgoed dat het enthousiaste Saying Hi opgevolgd wordt door een ingetogen Saying Goodbye. En laat ik daar nu net niet zo’n talent voor hebben.

On our way
De luchthaven van KL is een soort ontmoetingsplek van gezinnen die voor de feestdagen naar Nederland afreizen. Na een 13 uur durende vlucht wensen we elkaar op Schiphol bij de bagageband nog fijne feestdagen afsluitend met ‘We zien elkaar snel in KL in het nieuwe jaar’. Klinkt gek en tegelijkertijd heel vertrouwd op dat moment.
Het is inmiddels zes uur ’s ochtends, achter de douane deuren van Schiphol staan mijn ouders ons op te wachten. Mees springt bij opa in zijn armen, ik geef mijn mam een dikke zoen en hou haar heel stevig vast. ‘Oh eindelijk kan ik je weer even vastpakken, dit heb ik gemist, hoor ik zachtjes in mijn oor’. Het gevoel van thuiskomen voel ik opborrelen.

We stappen nog maar net ons huis binnen of iedereen gaat gelijk zijn eigen gang alsof we niet zijn weggeweest. Mees sprint naar zijn speelgoed en tovert de woonkamer in vijf seconden om tot één groot speelparadijs, manlief heeft zijn telefoon aan zijn oor geplakt voor de eerste vergadering van die dag en ik begin met uitpakken.
Geen idee waar ineens die huishoudelijke drang vandaan komt. Net gearriveerd, koffers uitgepakt of ik ga al enthousiast naar de bekende supermarkt om onze koelkast te vullen. Uiteraard ontbreekt de kaas ook deze keer niet. Helaas bleken de tijdslots van de online bestellingen al dagen van te voren gereserveerd te zijn, blijft er niets over dan ouderwets met een karretje en onder invloed van de invallende jetlag boodschappen te doen.

Friends

Welcome home party is begonnen
Al sinds we in KL wonen heeft Mees de uitdrukkelijke wens om naar zijn oude school te gaan. ‘Mam, ik wil dan wel IN de klas bij juf Tirza en mijn vriendjes’. Als vanouds huppelt Mees ’s middags naar school. Bij het zien van de juf en zijn vriendjes is daar even het verlegen jochie weer die bij mama op schoot heel diep wil wegkruipen. Het was toch best weer even spannend.
Na school heeft Mees altijd veel dagen op de BSO vertoefd en ook dit hoort bij het welcome home programma. De verlegen Mees heeft gelukkig weer plaats gemaakt voor de vrolijke, enthousiaste Mees die druk met zijn vriendjes spelletjes speelt. ‘Oh hij mag hier wel even blijven spelen vanmiddag’ zegt de lieve BSO juf. Een beetje onwennig loop ik alleen terug naar huis.
Aan het einde van de dag sta ik als vanouds bij de deur van de BSO. Mees en zijn allerbeste vriendje zijn weer onafscheidelijk (net als de mama’s😊😉) en huppelen hand in hand naar ons huis. Als ‘stay-at-home-mum’ val ik gelijk in mijn ritme. ‘Oh hij kan wel blijven eten ik maak wel iets voor de mannetjes, doe rustig aan ik zie je wel verschijnen’ app ik naar mijn vriendin. Het is weer een gezellig huishouden van Jan Steen en zoete inval alsof er niets is veranderd. Mijn lieve vriendin en ik kijken naar onze jongens, proosten met een goed glas wijn op onze vriendschap met een traantje van blijdschap en heel veel uitbundig gelach. Alsof we nooit zijn weggeweest. Het gevoel van thuiskomen voel ik verder opborrelen.

It is the season to sparkle.
Dat ga ik zeker doen. Ik kijk uit naar de komende dagen. Alle ontmoetingen, koffietjes, goede gesprekken, dikke knuffels, samen uitbundig lachen en nieuwe onvergetelijke momenten beleven. De komende dagen ben ik weer even thuis!

#sparkle | #thuis | #makingmemories